Forum Ferajny

Mierzeja

To powsatło, gdy nasilająca się depresja zaatakowała mój mózg.

Mail dla Ciebie

Najdroższy!

Tak – w ten sposób zaczęłabym, gdybym była bohaterką kiepskiego romansu historycznego. Bohaterką jednak takową nie jestem, więc może powinnam zacząć:
Grzegorzu!
Nie. To zbyt oficjalne.
Grzesiu!
Brzmi z kolei nazbyt dziecinnie.
Misiu!
Nijak ma się do zaistniałej sytuacji. Pozostaje mi więc ów melodramatyczny zwrot, który wzbogacę o Twe imię, przez co będzie miał wydźwięk szarlotki w słoneczne popołudnie spędzane z babcią.

Najdroższy Grzegorzu/Grzesiu!
Ten mail będzie ostatnim, jaki ode mnie otrzymasz. Nie mam zamiaru znosić po raz kolejny Twoich wybryków. Szczerze mówiąc, nie mam zamiaru znosić kogokolwiek kiedykolwiek, ale o tym później.
Wczoraj nadałam paczkę, która dotrze do Ciebie najpóźniej pojutrze. Będą w niej te wszystkie drobiazgi, które od Ciebie dostałam, i ramka na zdjęcie Twojej Nowej Dziewczyny.
Nie chodzi o to, że z Tobą zrywam; doskonale wiem, że powinnam była to zrobić w zeszłym tygodniu. Po prostu zamykam definitywnie pewien rozdział mojego życia.
Teraz pewnie przeklinasz i zastanawiasz się, gdzie Cię z NIĄ widziałam lub czy donieśli mi o wszystkim życzliwi. Widziałam Was – szliście uśmiechnięci Nowym Światem, trzymając się za ręce. Nie wiem, co jej opowiadałeś, ale byłą Tobą zafascynowana, zauroczona… Muszę powiedzieć, że miałeś strasznego pecha – nie wiedziałeś o zmianach w moim planie zajęć i zakładałeś, że będę na uczelni do późna. Nie wyrzuciłam Cię z mieszkania, bo na szczęście decyzję o wspólnym życiu odłożyliśmy do poniedziałku. Dziś jest poniedziałek.
Nie zrobiłam Ci też awantury, gdy spóźniłeś się w sobotę na kolację u moich rodziców. Byłam spokojna. Tak mnie wychowano – miła i niekonfliktowa, idealna kandydatka na żonę. Nie Twoją żonę, na szczęście. Właściwie niczyją żoną nie zamierzam już zostawać.
Jak sądzę, interesują Cię losy pierścionka zaręczynowego. Będzie w tym kwiecistym pudle, które Ci wysłałam. Razem z biżuterią, którą raczyłeś mnie obdarować.
Żałuję, ale nie tego, że się z Tobą związałam. Żałuję, że właściwie pozwoliłam, byś zrobił mi pranie mózgu, a swoją osobę postawił na miejscu Nieomylnego Autorytetu. Poza tym żałuję, że byłam zaślepiona – nie ślepa, a właśnie zaślepiona – że nie byłam w stanie przejrzeć Twoich kłamstw.
W piątek chciałam Ci jeszcze coś powiedzieć – coś niezaprzeczalnie ważnego. Zrezygnowałam jednak. Niedługo w tej sprawie skontaktuje się z Tobą mój adwokat.

Żegnam ozięble,
Na Szczęście Już Nie Twoja Najdroższa
Eliza

Andromeda Mirtle

Zastanawiałam się, z jaką piosenką mi się to kojarzy. I doszłam do wniosku, że z "Małgośką". Szczególnie "już zapisani byliśmy w urzędzie (...) tamtą dziewczynę pod rękę ujrzałam z nim".

Nika Amiens

Nie zupelnie wiem, z czym to się je... Jestem właśnie po maturach wszystkich i jeszcze nie doszłam do siebie. Troche za mało okrutne...

Nika Amiens

Nie zupelnie wiem, z czym to się je... Jestem właśnie po maturach wszystkich i jeszcze nie doszłam do siebie. Troche za mało okrutne...

Andromeda Mirtle

A jak ma być okrutne, skoro autorka listu tylko użala się nad sobą, udając, że wcale się nad sobą nie użala?

Mierzeja

Ja widzę tu przynajmniej dwa stany emocjonalne, co świedczy o ratalnym pisaniu owego listu.

Andromeda Mirtle

Gdyby były trzy, byłby to dowód na Twe roztrojenie jaźni

Mierzeja

Ale nie ma i me roz(s)trojenie pozostaje w ukryciu

Andromeda Mirtle

No tak. W ukryciu mogą się dziać różne dziwne rzeczy.

Mierzeja

Tak jak np. Dziś - obudziłam się z wrażeniem, że jest niedziela...

Andromeda Mirtle

I co? Poszłaś do kościoła?

Mierzeja

nie. Piotrek mnie uświedomił, że jednak jest poniedziałek..

Andromeda Mirtle

I jak zareagowałaś na tak bezceremonialne i brutalne rozwianie Twych złudzeń?

Mierzeja

Poszłam spać dalej.

Andromeda Mirtle

(gleba) spodziewałam się czegoś bardziej kreatywnego.